Jeśli interesuje Cię uprawa i hodowla własnej odmiany konopi indyjskich, to musisz wiedzieć, w jaki sposób stabilizuje się wyhodowane nasiona. Stabilizacja odmiany oznacza, że stanie się ona jednorodna, a każdy materiał siewny tej odmiany będzie taki sam.
W dzikiej naturze stabilizacja danej odmiany zachodzi w naturalny sposób wraz z biegiem czasu oraz przy wystarczającej ilości nasion. Wpływ na genetykę danej odmiany mają takie warunki jak: klimat, długość dnia, wysokość nad poziomem morza i jakość gleby.
Z biegiem czasu powstaje jednorodna odmiana, która za każdym razem będzie genetycznie zgodna z odmianą, od której pierwotnie pochodzi. Z tego powodu do uprawy często wykorzystywano ras pierwotnych, znalezionych na danym obszarze kuli ziemskiej, ponieważ mają one dobrze znane cechy, które można krzyżować z innymi odmianami.
Stabilizacja roślin w warunkach indoor może być nieco trudniejsza ze względu na wiele różnych czynników. Ograniczona liczba roślin oznacza równocześnie ograniczoną produkcję nasion. Oznacza to, że niektóre produkowane nasiona nie reprezentują pełnej różnorodności genetycznej.
Całkiem możliwym jest, że w Twojej plantacji rozwiną się tylko niechciane przez Ciebie fenotypy. Możliwe jest jednak również, że pożądane, nowe fenotypy w następnym pokoleniu będą posiadały niepożądane cechy charakterystyczne.
Ilość roślin wyhodowanych z danej odmiany może również mieć wpływ na jej stabilizację. Większa szansa na „powrót“ do wcześniejszych odmian istnieje wtedy, gdy w historii danej rośliny pojawiło się wiele krzyżowań genetycznych.
Rośliny wyhodowane tylko z kilku stabilizowanych odmian dają bardziej stabilne potomstwo. Może to znacznie ułatwić proces stabilizacji.
Różnorodność i przewidywalność
Różnorodność i przewidywalność to różnice w fenotypach i oczekiwana część rozmieszczenia różnych fenotypów. Genetyka przewiduje, że hodowla ze stabilnymi roślinami rodzicielskimi zazwyczaj przyniesie bardziej przewidywalne wyniki.
Potomstwo będzie stosunkowo równomiernie rozłożone pomiędzy ilość nasion. 25% z nich będzie posiadało dominację rośliny ojcowskiej, 25% dominację rośliny matczynej, a 50% będzie hybrydami o cechach łączonych.
Pamiętaj, że dzieje się tak w przypadku wszystkich produkowanych nasion.
Cztery losowo wybrane nasiona niekoniecznie rozwiną przewidywaną różnorodność. Mogą one też rozwinąć ten sam fenotyp. Dlatego też uprawa z niewielkiej ilości nasion niekoniecznie przyniesie przewidywane odmiany. W celu zaobserwowania przewidywanych wahań fenotypów należy posadzić jak największą ilość nasion.
Ekonomiczne wykorzystanie nowej odmiany
Bez jakiegokolwiek przebadania genetycznego, dającego precyzyjne informacje na temat właściwości roślin, ważną rolę odgrywa własne doświadczenie. Hodowcy marihuany polegają na wyglądzie, zachowaniu wzrostu, kształcie liści, kolorze i mocy pożądanych nowych odmian.
Wybierają oni kilka roślin do uprawy z tej samej partii nasion o podobnych cechach. Rośliny te są krzyżowane ze sobą, w wyniku czego powstają nowe rośliny, z których wybiera się znowu rośliny o pożądanych cechach ponownie ze sobą krzyżuje.
Krzyżówka pomiędzy czterema wyselekcjonowanymi roślinami męskimi oraz żeńskimi może dać 10.000 różnych kombinacji docelowej hybrydy. Te wariacje mogą być bardzo subtelne i tylko wykwalifikowane i doświadczone oko jest w stanie je dostrzec i odróżnić.
Stabilizacja i krzyżowanie wsteczne
Potrzeba kilku pokoleń, aby wyhodować nową i stabilną odmianę. Selektywna hodowla homozygotyczna lub hodowla w obrębie tej samej odmiany skutkuje mniejszą liczbą odchyleń od oryginału. Jeśli skrzyżujesz braci z siostrami stosunkowo stabilnych rodziców, otrzymasz przewidywalne wyniki.
Pożądane właściwości dominujące można odizolować, a niepożądane właściwości stopniowo eliminować. Niestabilne populacje rodzicielskie zwiększają ryzyko heterozygotycznego potomstwa. Wiąże to się z ryzykiem większych odchyleń i w wyniku tego mogą wystąpić niepożądane i nieprzewidywalne cechy.
Wielu growerów robi tak zwane krzyżowanie wsteczne z jednym z pierwotnych rodziców. W prawdzie nie jest to konieczny krok do wyhodowania stabilnych roślin, bo hodowla selektywna też daje taki efekt, jednak z upływem odpowiedniej ilości czasu. Jednakże, krzyżowanie wsteczne może przyspieszyć proces stabilizacji i wzmocnić preferowane cechy dominujące.
Niestabilność
Niestabilność genetyki roślin można zauważyć, przykładowo, przejeżdżając obok pól, na których rośnie zboże bądź kukurydza. Zazwyczaj pola z silnie zhybrydyzowanymi zbożami oraz pola wynikające z chowu wsobnego są jednorodne.
Jednak zawsze będzie w nich kilka takich roślin, które będą się wyróżniać. Zawsze jest jedna lub dwie rośliny kukurydzy, pszenicy lub prosa, które są zbyt duże i dojrzewają dłużej niż ich rówieśnicy. Te różnice powstają w wyniku recesywnych genów i reprezentują powrót do pierwotnej rośliny, a nawet próbę stworzenia przez roślinę różnych wariacji w kombinacji genetycznej.
To samo dotyczy rośliny marihuany. Kilka stabilnych nasion hybrydowych może wytworzyć roślinę, która odpowiada roślinie sprzed kilku pokoleń lub oryginalnej, pierwotnej rasie w taki sam sposób, jak dzieje się w przypadku rodziny, w której występuje kilka osób o rudych włosach, co powtarza się raz na jakiś czas. To rzadkość i może być albo przekleństwem albo też błogosławieństwem.
Opiszmy to na przykładzie genetycznie stabilnej odmiany, jak Skunk#1. Wyprodukowała ona samoistnie unikalną odmianę Cheese, bez żadnej ingerencji ludzkiej ręki. Ten specyficzny materiał siewny rekombinował DNA w nowy sposób, pomijając oczekiwane odchylenia fenotypów.
Nie martw się więc, gdy natrafisz nagle na jakieś radykalne odchyłki! Może właśnie wtedy natrafisz na coś wyjątkowego.
Ryzyka, które niesie za sobą chów wsobny
Homozygotyczna hodowla na przestrzeni kilku pokoleń może udoskonalić nową odmianę. Proces ten wiąże się jednak również z ryzykiem. Podobnie jak w przypadku zwierząt, zbyt wiele pokoleń chowu wsobnego może powodować tak zwaną depresję genetyczną. Brak różnorodności genetycznej może być szkodliwy dla zdrowia i trwałości danej odmiany.
Niechciane allele, które mogą mieć negatywny wpływ na odmianę, są z większym prawdopodobieństwem przenoszone, gdy oboje rodziców je w sobie posiada. Gdy niepożądane cechy są przekazywane przez obojga rodziców, cechy recesywne stają się dominujące i są przekazywane wszystkim potomkom.
Hodowla może zapobiec tym regresywnym cechom. Jeśli populacja, którą hodujesz jest mała, to prawdopodobieństwo wystąpienia depresji genetycznej jest znacznie większe.
Rozwiązaniem dla tej sytuacji jest dodanie nowego ojca do genów i wzmocnienie odmiany poprzez zwiększenie różnorodności genetycznej. W ciągu następnych pokoleń depresja jest na tyle zredukowana, że rośliny odzyskają swoją witalność genetyczną.